KIHENDRA NINGALI KALANGKANGNA

Sttt...

Ulah nyarioskeun perkawis eta, geulis,

Bilih mukakeun

deui panto pangalaman urang kapungkur,

Pangalaman anu kantos ngaguratkeun carita urang duaan,

Dinu deudeuh sareng bagjana,

Dina hanjakal sareng cai socana.

Sttt...

Ulah nyebatkeun tempat eta, bageur,

Bilih mukakeun deui jandela potret urang duaan,

Potret anu ngagambarkeun kumaha suka bungahna urang waktu harita,

Potret anu ngalalakonkeun kumaha peurihna hate urang waktos kedah papisah.

Sok sanaos teu dicarioskeun,

Sok sanajan teu disebatkeun,

Perkawis sareng tempat eta,

Moal tiasa ilang tinu ieu emutan,

Boh kabagjaannana,

Beh katunggaraannana,

Langkung sae hayu urang silih du’akeun,

Mugia urang masing tiasa papendak sareng kabagjaan,

Kacintaan sinareng kasalametan,

Dinu amparan deudeuhanu maha kawasa....

Sawios,

Tunggul kapeurih tilas peso kanyataan,

Salamina ngagurat dinu kalangkang urang duaan,

Ridho kalayan iklhlas waktos salira ningalkeun akang,

Sapertos ridho sareng iklhlasna  cai mata akang anu ragrag waktos harita.

Emh,

Moal dituluykeun ah...

Bisi teuaya anu ngaosna...